-
1 ausbleiben
* vi s1) nie stawi(a)ć się ( o osobach)die Gäste blieben aus — goście nie przyszli; nie następować ( o zjawiskach)
das kann nicht ausbleiben — to musi nastąpić;
2) ( aussetzen) ustać
См. также в других словарях:
żelazny — 1. «zawierający żelazo» Ruda żelazna. Metale żelazne. Meteoryty żelazne. 2. «zrobiony z żelaza, będący żelazem» Żelazna krata, brama. Żelazne okucia. Piecyk żelazny. Opiłki żelazne. ∆ Żelazna kurtyna «dodatkowa, m … Słownik języka polskiego
poręczenie — n I 1. rzecz. od poręczyć. 2. lm D. poręczenieeń praw. «umowa pisemna zawierająca czyjeś zobowiązanie się wobec wierzyciela do wykonania zobowiązania dłużnika w razie, gdyby ten go nie wykonał» Złożyć poręczenie za kogoś. ∆ Poręczenie majątkowe… … Słownik języka polskiego
list — m IV, D. u, Ms. liście; lm M. y «pisemna wypowiedź skierowana do osoby lub instytucji; papier, na którym napisano tę wypowiedź (także wraz z kopertą)» List prywatny, urzędowy. List pochwalny. Doręczyć list. Napisać, wysłać list do kogoś. Wrzucić… … Słownik języka polskiego